Πού σου νέφκω, πού πάεις;

Το Υπ. Παιδείας πρέπει να βραβεύσει αυτούς που έθεσαν τα θέματα στις εξετάσεις της αστυνομίας. Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά μπροστά στο «υψηλότατο» επίπεδο

Όλα τελικώς έχουν μία εξήγηση. Το υψηλότατο επίπεδο γνώσεων που διαθέτουν οι αστυνομικοί μας, δεν είναι τυχαίο. Πριν ακόμη επιλεγούν για διορισμό, έχουν περάσει από κόσκινο και, μάλιστα, με απίστευτες σε βαθμό δυσκολίας εξετάσεις... με θέματα που έχει επιλέξει η Υπηρεσία Εξετάσεων της Διεύθυνσης Ανώτερης και Ανώτατης Εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας! Ιδού ένα δείγμα: «Σε ποια κοιλάδα της Κύπρου βρίσκεται το γεφύρι Τσιελέφου;». Γίνεται αντιληπτό ότι απαιτείται δυσθεώρητο εύρος γνώσεων για να απαντηθεί αυτή η ερώτηση, όπως και το καθοριστικής σημασίας ερώτημα για έναν υποψήφιο αστυνομικό: «Τι είναι τα "στυλλάρκα" και τι θυμίζουν;».

Για γέλια ή για κλάματα

Το φυλλάδιο με τις ερωτήσεις που δόθηκε στους υποψήφιους περιέχει 20 ερωτήσεις, εκ των οποίων οι περισσότερες είναι διπλές (και άσχετες μεταξύ τους) και θα έπρεπε να απαντηθούν σε 30 λεπτά. Αν κάποιος επιχειρήσει απλώς να αντιγράψει τις ερωτήσεις, θα χρειαστεί περισσότερα από 30 λεπτά (4 σελίδες Α4) και στον ίδιο χρόνο οι εγκέφαλοι του Υπουργείου Παιδείας ήθελαν να έχουν απαντήσει σε περίπου 40 ερωτήματα. Επί της ουσίας, οι ερωτήσεις που υποβλήθηκαν σε μεγάλο βαθμό προσομοίαζαν με αυτές που υποβάλλονται σε διαγωνίσματα Γεωγραφίας στο Δημοτικό Σχολείο.

*Αναφέρετε ποιο σπάνιο φαινόμενο συναντάται κοντά στο χωριό Δρούσια;

*Τι είναι εκείνο που κάνει γνωστό το όρος Λαόνα και πού οφείλει την ονομασία;

*Γράψετε γιατί είναι γνωστή η Αλυκή της Λεμεσού.

*Γράψετε δύο χαρακτηριστικά της Αλυκής Λάρνακας...

Αντιλαμβάνεται ο καθένας πως, όποιος κατέχει αυτόν ...το πλούτο γνώσης, που απαιτούν οι ερωτήσεις, είναι ικανός να ενταχθεί στην Αστυνομία και να καταπολεμήσει το έγκλημα!



Ανιστόρητοι;

Μεταξύ των ερωτήσεων που κλήθηκαν να απαντήσουν οι υποψήφιοι αστυνομικοί ήταν από ποιο στρατηγό και για ποιο λόγο έγινε η πρώτη ιστορικά προσπάθεια της μητροπολιτικής Ελλάδας να βοηθήσει τους Κύπριους το 467 π.χ.. Εδώ οι ιστορικοί, οι ιστοριογράφοι, και οι ιστοριοδίφες σηκώνουν τα χέρια ψηλά καθώς το 467 π.χ δεν φαίνεται να υπήρξε τέτοια προσπάθεια από στρατηγό της μητροπολιτικής Ελλάδας. Στις ιστορικής φύσεως ερωτήσεις θα πρέπει να σημειωθεί και η ερώτηση για τον ρόλο που έπαιξε το όνομα ο/η Μέρλιν στον αγώνα της ΕΟΚΑ. «Μέρλιν» σκέτο, χωρίς άρθρο και χωρίς άλλη διευκρίνηση. Βεβαίως, κανένα όνομα δεν παίζει ρόλο. Είθισται τον ρόλο να τον παίζουν τα άτομα που φέρουν τα ονόματα. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα.





Πώς είπατε;

Μεταξύ των απείρου κάλλους και ευρηματικότητας ερωτήσεων, οι υποψήφιοι κλήθηκαν να απαντήσουν και στο «ποιος είναι ο κύριος στόχος των Κέντρων Εξευρέσεων Εργασίας». Ειδικά το «εξευρέσεων» είναι «κλειδί» της επιτυχίας. Πέραν, όμως, των κάκιστων ελληνικών, οι φωστήρες του Υπ. Παιδείας δεν φαίνεται να πείραν χαμπάρι ότι τέτοια κέντρα δεν υπάρχουν, αλλά υπάρχει η «Δημόσια Υπηρεσία Απασχόλησης». Ακόμα όμως κι αν υπήρχαν, τι βαθμό δυσκολίας μπορεί να έχει η ερώτηση για τον στόχο των «Κέντρων Εξευρέσεων Εργασίας»; Τι στόχο θα μπορούσαν να έχουν; Να βρίσκουν απολεσθέντα αντικείμενα;

Μεταξύ άλλων, οι υποψήφιοι κλήθηκαν να απαντήσουν και στο τι σημαίνουν τα αρχικά Ε.Ο.Κ. Δηλαδή, θα έπρεπε να γνωρίζουν τα αρχικά μια ένωσης η οποία δεν υφίσταται. Ευτυχώς που δεν ρώτησαν και για τα αρχικά ΕΣΣΔ, η ΕΚΑΧ.



Η ανύπαρκτη κοιλάδα

Επειδή η γνώση δεν έχει σύνορα, οι θεματοθέτες, θέλοντας να εξερευνήσουν τους γνωσιολογικούς ορίζοντες των υποψηφίων, έθεσαν πάμπολλες ερωτήσεις γεωγραφίας. Δεν άφησαν ποταμάκι, γέφυρα, ρυάκι και αλυκή για την οποία δεν έθεσαν ερωτήσεις. Αυτή όμως που ξεχώρισε ήταν: «Αναφέρετε πού βρίσκεται η κοιλάδα των Καληδονίων και για τι φημίζεται;». Ο δρ Αντρέας Σαββίδης, σε ανοικτή επιστολή του προς το Υπ. Παιδείας, αναφέρει ότι «τέτοια κοιλάδα δεν υπάρχει επίσημα. Απλώς υπάρχει "Καταρράκτης Καλυδωνίων" και "Κοιλάδα των Χαρίτων"».

Το κερασάκι στην τούρτα είναι ότι στο τέλος του ερωτηματολογίου υπάρχει σημείωση με το copyright και η επισήμανση:«Απαγορεύεται η αναδημοσίευση με οποιοδήποτε μέσο όλου ή μέρος του περιεχομένου χωρίς τη συγκατάθεση του εκδότη»! Τι να πει κανείς; Προφανώς, ο «εκδότης» φοβάται μην κλαπεί η πνευματική του ιδιοκτησία.