Αισχρότητα (άρθρο αναγνώστη)

Αισχρότητα!  Αυτή είναι η μόνη λέξη με την οποία μπορείς να χαρακτηρίσεις την Κύπρο του «σήμερα».  Είναι τόσα πολλά αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, και κυρίως αυτά που αγνοούνται από τους ανωτέρους…  Θα ήθελα κάποιος να μου εξηγήσει γιατί υπάρχει τόση εκμετάλλευση στην κυπριακή κοινωνία, τόση διαφθορά και τόση αδιαφορία συνάμα από τη σημερινή κυβέρνηση.

Με ποια λογική σταματούν να χορηγούνται επιδόματα στους φτωχούς συμπολίτες μας, ενώ συνεχίζουν να δίδονται σε αλλοδαπούς;  Πολλοί σίγουρα θα βιαστούν να με κρίνουν και να με χαρακτηρίσουν ρατσίστρια· δεν είμαι λοιπόν, και συγγνώμη που θα σας διαψεύσω!  Πολλοί από εμάς δεν ήταν και όμως γίνονται μέρα με τη μέρα, όλο και περισσότερο…  Πώς περιμένουν να δεχτούμε τις τόσες διακρίσεις που γίνονται απέναντί μας;  Αντί να ευνοούνται οι Κύπριοι πολίτες, ευνοούνται οι «ξένοι»!

Παρατήρησε κανείς από εσάς, τους υποτιθέμενους αρμόδιους, πώς τα βγάζουν πέρα οι οικογένειες σήμερα και τι ανάγκες έχουν;  Ξόδεψε άραγε κανείς σας έστω και 10 λεπτά από τον πολύτιμο χρόνο του για να ακούσει από μια μάνα πως νιώθει όταν δεν μπορεί να προσφέρει ούτε τα απαραίτητα στα παιδιά της;  Είδε ποτέ πόσες ώρες δουλεύουν οι πλείστοι συμπολίτες μας για να εισπράττουν στο τέλος του μήνα ένα εξευτελιστικό ποσό που δεν τους αφήνει περιθώρια ούτε για να ζήσουν;  Πολύ αμφιβάλλω· αντ’ αυτού, τους κόβετε και την παραμικρή βοήθεια που προσφέρατε.

Αυτή είναι η δικαιοσύνη λοιπόν – η δημοκρατία;  Άνθρωποι να ζουν σε συνθήκες ανήκουστες χωρίς να ξέρουν τι τους ξημερώνει το αύριο και η κυβέρνηση να τους περιθωριοποιεί τόσο εύκολα κι απλά;

Απευθύνομαι επομένως στους υπευθύνους και τονίζω πως δεν ευθύνονται τόσες οικογένειες για τα δικά σας λάθη και ούτε δικαίωμα έχετε να ζητάτε να καλύψουν τα δικά σας «σπασμένα»!

Δεν βρίσκω καμιά λογική στο γεγονός ότι από εδώ και στο εξής οι φοιτητές παύουν να θεωρούνται εξαρτώμενοι και σταματούν να δέχονται ακόμη και την παραμικρή στήριξη  –είτε οι ίδιοι, είτε οι γονείς τους – για να μπορέσουν να συνεχίσουν τις σπουδές τους.

Ξέρετε πόσοι φοιτητές σπουδάζουν μόνο και μόνο από τη βοήθεια που λαμβάνουν οι γονείς από το Γραφείο Ευημερίας και πόσοι με αυτή σας την κίνηση θα διακόψουν τις σπουδές και τα όνειρά τους, γιατί οι οικογένειές τους δεν έχουν την οικονομική ευχέρεια να τους ενισχύσουν στην προσπάθειά τους αυτή;  Με τι κουράγιο λέει ένας πατέρας, μια μάνα, στο παιδί του να πετάξει όλα τα όνειρά του, τις φιλοδοξίες του;

Βλέπετε, δεν έχουμε όλοι ούτε τα εισοδήματα τα δικά σας, ούτε κάποιο κόμμα από πίσω να διευκολύνει το κάθε μας βήμα!  Και εγώ ένα  από αυτά τα παιδιά είμαι, που ίσως κληθώ να διακόψω τις σπουδές μου για αυτόν και μόνον το λόγο.  Φοιτήτρια σε ελληνικό πανεπιστήμιο, με μοναδική στήριξη τη χαμηλόμισθη μητέρα μου· πώς περιμένετε λοιπόν να μπορώ να συνεχίσω;  Μπορεί σε εσάς να ακούγεται ευτελές ή ακόμη και γελοίο, αλλά ξέρω ότι γνωρίζετε και πολύ απλά περιφρονείτε την παρούσα κατάσταση.

Δεν είμαι ούτε η πρώτη, αλλά ούτε και η μοναδική· μακάρι μόνο να γνωρίζατε πόσες οικογένειες ζουν ακόμη και σε χειρότερες καταστάσεις από τη δική μου…  Παρ’ όλ’ αυτά εσείς απλά προσπερνάτε τις δικές μας δυσκολίες.

Κατά τη γνώμη σας δικαίως· είναι βλέπετε πολύ πιο σημαντικό να ασχοληθείτε με τις επικείμενες προεδρικές εκλογές και τον τρόπο με τον οποίο θα προσπαθήσετε για ακόμη μία φορά να καλύψετε λάθη…

Δεν επιθυμώ ούτε να κατακρίνω, ούτε να μειώσω την παρούσα κυβέρνηση· καθώς φαίνεται μπορεί να μειώνεται από μόνη της στα μάτια των πολιτών και μάλιστα με πράξεις!  Μη βιαστείτε να απαντήσετε σε όλα αυτά με τη θεωρία ότι ίσως έχω αντίθετες πολιτικές απόψεις από εσάς και προσπαθώ να σας διασύρω…  Ανήκω κι εγώ στην αριστερή πλευρά, από οικογένεια μάλιστα με ιστορία στο ΑΚΕΛ.  Πλέον όμως νιώθω να βρίσκομαι στην πλειοψηφία των υποστηρικτών σας· αυτών που τόσα χρόνια παρέμειναν πιστοί στα πολιτικά τους πιστεύω, μέχρι που έφτασε η στιγμή της πλήρους απογοήτευσης.  Φτάσατε σε σημείο να μην μπορούμε να σας εμπιστευτούμε ξανά, ούτε καν εμείς που σας ενισχύαμε τόσα χρόνια!  Δεν παύω να έχω μία εκτίμηση προς στο πρόσωπο των περισσοτέρων από εσάς, εντούτοις καταφέρνοντας να φτάσετε στις υψηλόβαθμες θέσεις σας, κάνετε πράξη όσα εσείς για τόσα χρόνια παλεύατε να σταματήσουν.  Μέμφεστε τις προηγούμενες κυβερνήσεις, ενώ τα δικά σας «κατορθώματα» αρκετές φορές υπόκεινται σε μεγαλύτερα σφάλματα.

Σε ποια ουτοπία ζείτε;  Μας έχετε καταστρέψει κάθε φιλοδοξία!  Είναι καιρός νομίζω να γίνεται λίγο ρεαλιστές και να αντιμετωπίσετε επιτέλους την πραγματικότητα!

Δεν αναφέρομαι μόνο στα επιδόματα του Γραφείου Ευημερίας, αν και είναι κάτι το οποίο θεωρώ υψίστης σημασίας, αλλά γενικά στην κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας…

Η νεολαία μας αποτελείται πλέον από απογοητευμένα και φοβισμένα – για το μέλλον – άτομα, με εξαίρεση τη μειονότητα που εσείς φανατίζετε και φροντίζετε να περιβάλλον παρωπίδες ίδιες με τις δικές σας.  Μη μας καταστρέφεται άλλο την κοινωνία στην οποία ζούμε και πρόκειται κτίσουμε πάνω της μια ολόκληρη ζωή· σταματήστε να μας κλέβετε άλλο τις ιδεολογίες και τα οράματά μας!

Το μόνο που ζητώ είναι στήριξη· όχι σε εμένα προσωπικά, αλλά σε ολόκληρο τον κυπριακό λαό που ζει κάτω από αντίξοες συνθήκες.  Προσπαθήστε έστω και για μία φορά να γίνεται ΑΝΘΡΩΠΟΙ!  Ο κόσμος δεν αποτελεί μόνο ψηφοφόρους, αλλά και ανθρώπινες ψυχές που έχουν δικαίωμα στη ζωή!

Μ.Π.
23/06/2012